Second opinion
Een patiënt, een betrokkene of een behandelaar kan of kunnen samen gebruik maken van de mogelijkheid om een second opinion (tweede mening) te vragen. Meestal vraagt een behandelaar zijn collega om advies, maar het is ook mogelijk dat een meningsverschil tussen een patiënt, de betrokkenen en/of de behandelaar over de diagnose of het behandelbeleid aanleiding is om een second opinion op te vragen.
Het verzoek gaat naar een niet bij de behandeling betrokken psychiater die zich heeft gespecialiseerd in de behandeling van de bipolaire aandoening. Ook kan een internist voor lithium, een neuroloog voor bewegingsstoornis of een maatschappelijk werker in verzekerings- of huisvestingkwesties om een second opinion worden gevraagd. De aan het Kenniscentrum Bipolaire Stoornis (KenBiS) verbonden professionals van instellingen met een bipolaire poli kunnen nagenoeg allemaal ingeschakeld worden voor een second opinion.
Voordat een second opinion wordt aangevraagd, zal er altijd overleg moeten zijn tussen de patiënt en de behandelaar en dient de benodigde informatie opgestuurd te worden. Het is niet de bedoeling dat de opiniegever de behandeling overneemt. De behandelaar en de patiënt krijgen een schriftelijk verslag met de bevindingen en adviezen.